Jako komunikacja nawigacyjna i bezpieczeństwa ze statku na brzeg i odwrotnie, ze statku na statek,
a na pokładzie statku muszą być precyzyjne, proste i jednoznaczne, aby uniknąć nieporozumień i błędów,
istnieje potrzeba ujednolicenia używanego języka. Ma to szczególne znaczenie w świetle
rosnąca liczba statków handlu międzynarodowego, których załogi mówią bardzo różnie
języków, ponieważ problemy z komunikacją mogą powodować nieporozumienia prowadzące do zagrożeń
statek, ludzie na pokładzie i środowisko.
W 1973 roku Komitet Bezpieczeństwa na Morzu na dwudziestym siódmym posiedzeniu uzgodnił, że gdzie
pojawiają się trudności językowe, do celów nawigacyjnych powinien być używany wspólny język, i to
językiem powinien być angielski. W konsekwencji Standard Marine Navigational Vocabulary
(SMNV) został opracowany, przyjęty w 1977 i poprawiony w 1985.
W 1992 r. Komitet ds. Bezpieczeństwa na Morzu na sześćdziesiątym posiedzeniu wydał polecenie Podkomitetowi
w sprawie bezpieczeństwa nawigacji, aby opracować bardziej kompleksowy znormalizowany język bezpieczeństwa niż
SMNV 1985, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki współczesnej żeglugi morskiej i obejmujący wszystko
główne komunikaty werbalne związane z bezpieczeństwem.
Na sześćdziesiątej ósmej sesji w 1997 r. Komitet ds. Bezpieczeństwa na Morzu przyjął projekt IMO
Standardowe wyrażenia dotyczące komunikacji morskiej (SMCP) opracowane przez Podkomitet ds. Bezpieczeństwa
Nawigacja. Projekt IMO SMCP, po próbach międzynarodowych, został zmieniony w czterdziestym szóstym
sesji tego Podkomitetu i został ostatecznie rozpatrzony przez Bezpieczeństwo na Morzu
Komitet na siedemdziesiątej czwartej sesji w świetle uwag otrzymanych przez Organizację. Plik
IMO SMCP został przyjęty przez Zgromadzenie w listopadzie 2001 r. Jako rezolucja A.918 (22).
Zgodnie z Międzynarodową konwencją o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw i pełnienia wacht
w przypadku marynarzy z 1978 r., poprawionych w 1995 r., wymagana jest umiejętność korzystania i rozumienia SMCP IMO
na wydawanie świadectw oficerom kierującym wachtą nawigacyjną na statkach o pojemności 500 ton brutto lub
jeszcze.

Opracowano standardowe wyrażenia dotyczące komunikacji morskiej (SMCP) IMO:
– pomoc w zwiększeniu bezpieczeństwa żeglugi i prowadzenia statku,
– ujednolicenie języka używanego w komunikacji w nawigacji na morzu, w porcie
podejścia, drogi wodne i przystanie oraz na pokładzie statków z wielojęzycznymi załogami,
i
– pomoc morskim instytucjom szkoleniowym w realizacji wyżej wymienionych celów.
Te zwroty nie mają na celu zastąpienia lub zaprzeczenia Międzynarodowym przepisom o zapobieganiu
Kolizje na morzu, 1972 r. Lub specjalne lokalne przepisy lub zalecenia wydane przez IMO dotyczące statków
trasowania, nie mają one również zastępować Międzynarodowego kodu sygnałowego i ich wykorzystania w
łączność zewnętrzna statku musi być ściśle zgodna z odpowiednim radiotelefonem
procedury określone w Regulaminie radiowym ITU. Ponadto SMCP IMO, jako zbiór plików
poszczególnych zwrotów nie należy traktować jako jakiejkolwiek instrukcji technicznej zapewniającej operacyjne
instrukcje.
SMCP IMO spełnia wymagania Konwencji STCW z 1978 r., Z późniejszymi zmianami oraz
Konwencja SOLAS z 1974 r., Po poprawkach, dotycząca komunikacji werbalnej; ponadto zwroty obejmują
odpowiednie aspekty bezpieczeństwa komunikacji określone w niniejszych konwencjach.
SMCP IMO powinno być stosowane tak często, jak to możliwe, zamiast innych, podobnych sformułowań
znaczenie; jako minimalne wymaganie, użytkownicy powinni jak najściślej przestrzegać ich w odpowiednich
sytuacje. W ten sposób mają stać się akceptowalnym językiem bezpieczeństwa, używając angielskiego
werbalna wymiana informacji wywiadowczych między osobami ze wszystkich krajów morskich na wielu i
różne sytuacje, gdy dokładne znaczenie i tłumaczenie budzi wątpliwości, co jest coraz bardziej widoczne
w nowoczesnych warunkach na morzu.
Dołączona płyta CD / kaseta ma na celu zapoznanie użytkowników z wymową
zwroty.

IMO SMCP jest podzielony na wyrażenia dotyczące komunikacji zewnętrznej i komunikację pokładową
Zwroty, jeśli chodzi o jego zastosowanie, oraz w części A i części B, jeśli chodzi o jego status w ramach
ramy STCW 1978 z poprawkami.
Część A obejmuje zwroty mające zastosowanie w komunikacji zewnętrznej i można ją traktować jako
zastąpienie Standardowego Słownika Nawigacji Morskiej 1985, którego należy używać i
rozumiane zgodnie z kodem STCW, 1995, tabela A-II / I. Ta część jest wzbogacona o niezbędne zwroty
dotyczące obsługi statku i bezpieczeństwa nawigacji do wykorzystania w łączności na pokładzie,
szczególnie gdy pilot jest na mostku, zgodnie z wymaganiami prawidła 14 (4), rozdział V,
SOLAS 1974, z poprawkami.
Część B zwraca uwagę na inne normy pokładowe związane z bezpieczeństwem, które uzupełniają
Część A może być również uznana za przydatną do nauczania języka angielskiego na morzu.