W dzisiejszym świecie handlu ładunkami przewożonymi w zbiornikach istnieje wysoka konkurencja i aby móc wybrać tych właściwych operatorów, którzy prowadzą swoje firmy w kierunku bezpieczeństwa wymyślono różne systemy inspekcji statków. Jednymi z najpopularniejszych są raporty CDI i SIRE. Inspekcje SIRE są zlecane przez firmy z branży naftowej, które są członkami OCIMF (Oil Companies International Marine Forum), zaś CDI (Chemical Distribution Institute) to system inspekcji przeznaczony dla chemikaliowców i gazowców.
Poznaj różnice pomiędzy inspekcjami
Jedną z najważniejszych inicjatyw w zakresie bezpieczeństwa wprowadzonych przez OCIMF jest program raportów z inspekcji statków (SIRE). Ten program został pierwotnie uruchomiony w 1993 roku w celu rozwiązania problemów związanych z niskimi standardami przewożenia ładunków niebezpiecznych. Program SIRE jest wyjątkowym narzędziem oceny ryzyka zbiornikowców, przydatnym dla czarterujących i operatorów statków, terminali, a także organom rządowym zajmującym się bezpieczeństwem statków.
System SIRE to bardzo duża baza aktualnych informacji o statkach. Zasadniczo SIRE stawia na jakość standardów bezpieczeństwa w branży zbiornikowców. Od momentu wprowadzenia program SIRE zyskał akceptację w praktycznie całej branży jednym z głównych systemów inspekcji statków.
Od momentu uruchomienia programu SIRE przekazano do bazy ponad 180 000 raportów z inspekcji statków. Obecnie w bazie zawarte są ponad 22 500 raportów z kontroli blisko 8000 statków, które zostały przeprowadzone w ciągu ostatnich 12 miesięcy.
Program SIRE składa się z jednolitego protokołu kontroli:
- Vessel Inspection Questionnaire (VIQ)
- Barges Inspection Questionnaire (BIQ)
- Uniform SIRE Inspection Report
- Vessels Particulars Questionnaire (VPQ)
- Barge Particulars Questionnaire (BPQ)
Protokoły te zostały stworzone, aby uczynić program bardziej jednolitym i przyjaznym dla użytkowników końcowych oraz zapewnić pełny poziom przejrzystości.
Dlatego istotne jest, aby kapitanowie oraz oficerowie na statku byli zaznajomieni z procesem inspekcji SIRE i zdawali sobie sprawę, że ich wiedza oraz umiejętności będą miały odzwierciedlenie w raporcie oraz przyszłości danego statku na rynku ładunkami.
CDI jest organizacją przemysłu chemicznego, zarejestrowaną zgodnie z prawem holenderskim jako Stichting Chemical Distribution Institute (CDI) i działa jako fundacja non-profit.
Cele:
- Ciągłe doskonalenie bezpieczeństwa, ochrony i jakości działania transportu morskiego i magazynowania dla przemysłu chemicznego.
- Poprzez współpracę z przemysłem i ośrodkami edukacyjnymi, stymuluje rozwój najlepszych praktyk branżowych w transporcie morskim i magazynowaniu produktów chemicznych.
- Dostarczanie klientom i zainteresowanym stronom informacji i porad dotyczących najlepszych praktyk branżowych i międzynarodowych przepisów dotyczących transportu morskiego i przechowywania produktów chemicznych.
- Monitorowanie aktualnego i przyszłego międzynarodowego prawodawstwa oraz zapewnianie ustawodawcom doświadczenia, wiedzy i porad ze strony przemysłu chemicznego.
- Zapewnienie firmom chemicznym efektywnych kosztowo systemów oceny ryzyka, wspierając w ten sposób ich zaangażowanie w odpowiedzialność i przestrzeganie Kodeksu Praktyki Zarządzania Dystrybucją.
- Zapewnienie jednolitego zestawu wiarygodnych i spójnych protokołów kontrolnych, z których firmy chemiczne mogą korzystać bez obaw.
- Szkolenie, kwalifikacje i akredytacja inspektorów.
- Rozwój i utrzymywanie baz danych, w których można publikować informacje dotyczące inspekcji i oceny ryzyka statków.
Port State Control (PSC) to inspekcja statków flagi obcej w portach w celu sprawdzenia, czy stan statku i jego wyposażenia są zgodne z wymogami przepisów międzynarodowych oraz czy statek jest obsadzony i eksploatowany zgodnie z tymi przepisami.
Wiele z najważniejszych konwencji technicznych IMO zawiera postanowienia dotyczące inspekcji statków podczas wizyt w obcych portach w celu upewnienia się, że spełniają one wymagania IMO.
Inspekcje te miały początkowo stanowić uzupełnienie wdrażania przez państwo bandery, ale doświadczenie pokazało, że mogą one być niezwykle skuteczne. Organizacja przyjęła rezolucję A.682 (17) w sprawie współpracy regionalnej w zakresie kontroli statków. Statek wpływający do portu w jednym kraju zwykle odwiedza także inne kraje w regionie i dlatego inspekcja może być bardziej efektywna, jeśli będzie ściśle skoordynowana, aby skupić się na statkach niespełniających norm i w celu uniknięcia wielokrotnych inspekcji.
Zapewnia to inspekcję jak największej liczby statków, ale jednocześnie zapobiega opóźnieniom statków z powodu niepotrzebnych inspekcji. Główna odpowiedzialność za normy dla statków spoczywa na państwie bandery – ale kontrola państwa portu zapewnia „siatkę bezpieczeństwa” do łapania statków niespełniających norm.
Podpisano dziewięć regionalnych umów o kontroli państwa portu: Europa i północny Atlantyk (memorandum paryskie); Azja i Pacyfik (protokół z Tokio); Ameryka Łacińska (Acuerdo de Viña del Mar); Karaiby (protokół z Karaibów); Afryka Zachodnia i Środkowa (protokół z Abudży); region Morza Czarnego (protokół dotyczący Morza Czarnego); Morze Śródziemne (MoU śródziemnomorskie); Ocean Indyjski (protokół dotyczący Oceanu Indyjskiego); i protokół ustaleń z Rijadu. Straż Przybrzeżna Stanów Zjednoczonych utrzymuje dziesiąty reżim PSC.
IMO była gospodarzem sześciu warsztatów dla sekretarzy MoU / Porozumienia PSC i kierowników baz danych inspekcji. Warsztaty zostały sfinansowane z Funduszu Współpracy Technicznej IMO i miały na celu wsparcie regionalnych systemów kontroli państwa portu poprzez stworzenie platformy współpracy, a także zapewnienie forum dla zaangażowanych stron i wymiany pomysłów oraz doświadczeń. Miały również na celu zachęcenie do harmonizacji i koordynacji działań PSC oraz do opracowania praktycznych zaleceń, które mogą być przekazane IMO do dalszej analizy przez odpowiednie komitety i podkomitety Organizacji.
Na czym to polega?
Baza skierowana jest do oficerów działu pokładowego i maszynowego w dziale operacyjnym jak i zarządzania.
Do wykorzystania mojej bazy danych potrzebujesz aplikacji Anki.
Aplikacja Anki dostępna jest w wersji na komputery z systemem Windows, Mac, Linux a także na urządzenia przenośne z systemem Android lub iPhone.
Aplikację ściągniesz z oficjalnej strony Anki: https://apps.ankiweb.net/
Następnie otrzymane pliki importujesz do swojej aplikacji Anki i wszystko jest gotowe.
Po zaimportowaniu pliku (VettingPack.apkg), wybierasz interesującą Cię inspekcję (SIRE, CDI) oraz konkretny rozdział, a następnie naciskasz Start. Ukaże Ci się pierwsze pytanie (w kolejności alfabetycznej) Po naciśnięciu przycisku Pokaż odpowiedź, wyświetli Ci się opis danego zagadnienia wraz z referencją na jakiej podstawie taki punkt jest wymagany.
Po kliknięciu Pokaż odpowiedź i ukazaniu odpowiedzi musisz zadać sobie pytanie:
Czy to pytanie sprawiło mi trudność?
- Jeśli nie znałeś odpowiedzi, możesz wybrać opcję Pokaż ponownie , co spowoduje ponowne wyświetlenie karty za mniej niż minutę .
- Jeśli znałeś odpowiedź to możesz wybrać opcję Dobra , co spowoduje ponowne wyświetlenie karty za mniej niż 10 minut .
- A jeśli odpowiedź była bardzo łatwa, wówczas wybierasz opcję Łatwa i nie zobaczysz karty ponownie przez dwa dni.
Program Anki śledzi następnie stan twoich postępów: które pytania Ci wyświetlić i kiedy. Co oznacza, że Anki wykonuje żmudną pracę śledzenia twojej krzywej zapominania dla każdego pytania.
To jest moc automatyzacji powtarzania w odstępach czasu za pomocą oprogramowania.
W przeliczeniu na zaoszczędzony czas? Niewiele.
Jednorazowy zakup bazy danych to koszt 15€.
Możesz to zrobić za pomocą PayPal, Revolut lub bezpośrednio na konto bankowe.